chapter XIII

Darcy's pov

minutebyminute: czyli jutro o 15 w kawiarni na rogu?

rebelwithoutacause: tak. do zobaczenia 😊

minutebyminute: do zobaczenia <3

Darcy powoli odłożył telefon na szafkę. Serce waliło mu w piersi, a on sam miał ochotę skakać po całym pokoju ze szczęścia. Zeskoczył z łóżka na dywan, założył słuchawki z ulubioną muzyką na uszy i próbował poruszać się w takt piosenki, przechadzając w podskokach wzdłuż pokoju.

Matka wparowała do pomieszczenia bez żadnego ostrzeżenia i zastała Darcy'ego stojącego w bardzo osobliwej pozie przed lustrem, układającego przesadnie usta do słów piosenki. Gdy punk zauważył ją, stojącą w drzwiach i trzęsącą się ze śmiechu, natychmiast zdjął słuchawki i rzucił je na stół, czując jak jego policzki płoną żywym ogniem.

- Co chcesz? - spytał burkliwie, wbijając wzrok w jej różowe, satynowe kapcie z uśmiechniętymi buźkami.

- Nie tup tak głośno nogami, podczas uprawiania tych swoich wygibasów. Słychać cię w całym domu.

- Ta, na pewno, po prostu chcesz mi dogryźć, jak zwykle. - prychnął Darcy z poirytowaniem.

- Magia słuchawek, one tak działają, sam siebie nie słyszysz. A to akurat jest prawda... - jego mama już szykowała się, by wygłosić przed synem całą przemowę, ale ten skutecznie jej to uniemożliwił, wypychając ją delikatnie z pokoju.

- Na pewno będę teraz ciszej, mamo, dzięki za troskę, paa. - Darcy ostatecznie zatrzasnął swojej rodzicielce drzwi przed nosem i ciężko się o nie oparł. Po chwili na jego twarz wypłynął szeroki uśmiech, gdy przypomniał sobie, że jutro pierwszy raz spotka się z Sherilyn. Na żywo!

Chłopak odszedł od drzwi i opadł na łóżko. Jego myśli zaczęły bezwiednie błądzić po tysiącach alternatywnych możliwości przebiegu ich spotkania. Darcy nie mówił o tym głośno, ale był wielkim fanem wiktoriańskiej epoki i romantycznych książek. Nie mógł nikomu o tym powiedzieć bo jak można by było to w ogóle zestawić z jego wyglądem i zachowaniem groźnego punka. To był jego drobny sekret, którym nie miał zamiaru dzielić się ze światem.

Uwielbiał wszystkie książki Jane Austen, a „Duma i uprzedzenie" z Colin'em Firth'em była jego ulubionym miniserialem, tak jak „Rozważna i romantyczna", jednym z ukochanych filmów. Zaczytywał się w „Cierpieniach młodego Wertera" i uwielbiał twórczość Mickiewicza. Biedak, nie miał nigdy styczności z „Lalką", czy „Panią Bovary". Nie wiedział, ile krwi mogą napsuć romantyczne książki i patrzenie na świat przez ich pryzmat. Dlatego nadal tkwił w swoich wyobrażeniach, snując plany i przewidując różne możliwe sytuacje.

Nie był pewny, co czuje do Sherilyn i czy w ogóle cokolwiek do niej czuje. W miarę utrzymywania z nią kontaktu, zdał sobie sprawę, że dziewczyna jest prawdopodobnie pierwszą osobą, przed którą tak bardzo się otworzył. Pisali godzinami, o wszystkim i o niczym. Wymieniali się różnymi refleksjami na masę tematów, zwierzali się sobie ze swoich nastoletnich udręk i cierpień i po prostu miło spędzali czas. Darcy miał wrażenie, że Sherilyn była jedyną osobą, która była w stanie go zrozumieć i która nie traktowała go z góry, widząc w nim jedynie punka, niskiego wzrostu, który słabo się uczył i często wdawał w bójki. Możliwe, że gdzieś tam, głęboko w jego sercu zaczął kiełkować drobny kwiat nadziei. Nadziei na coś nowego; może na namiętne pocałunki, delikatne muskania dłońmi po ciele, ciepło ręki ukrytej w swojej własnej, zapach kwiecistego szamponu, poranne łaskotanie długich włosów po twarzy, słodkie wiadomości na dobranoc, bliskość innego ciała tuż obok swojego... Darcy oczywiście nigdy nie przyznałby się do podobnych myśli. Brakowało mu kogoś, komu by na nim zależało, kogoś, kto by o niego zabiegał i autentycznie się troszczył. Od zawsze był przekonany, że znalezienie prawdziwej miłości da mu największe szczęście i to wszystko, o czym tak skrycie marzy. Jednak jego doświadczenie w tej dziedzinie było, jak dotychczas, zerowe.

Pewnego razu, podczas imprezy u gościa z jego starej szkoły, mocno już schlane towarzystwo zachciało zagrać w butelkę. Darcy nie mógł się nie zgodzić bo wyszedłby na cienkiego leszcza. Za pierwszym razem nakrętka wskazała przeciętną laskę, której Serenum nawet nie kojarzył. Nie była brzydka, ani też specjalnie ładna. Po prostu, przeciętna. Oczywiście chłopcy zaczęli przesadnie jęczeć i rzucać im sugestywne spojrzenia. Wepchnęli Darcy razem z wybranką butelki do wąskiego kantorka. „Siedem minut w niebie"... To była jedna z najbardziej niezręcznych sytuacji w całym jego życiu. Minuty spędzone w tej wnęce wydawały się być wiecznością, podczas gdy oni starali się siedzieć, jak najdalej od siebie, żeby przypadkiem nie wywołać niechcianego dotyku. W końcu dziewczyna przysunęła się do Darcy'ego i szybko cmoknęła go w usta, po czym cała czerwona otworzyła drzwi i wyszła. Serenum był zbyt schlany, żeby dokładnie pamiętać tamto wydarzenie. Jedyne co czuł to palący wstyd i przeraźliwą niezręczność. Mimo to musiał grać dalej, żeby zabawić swoich znajomych, ale w tamtym momencie było mu już wszystko jedno. Kolejne zakręcenie butelką, która wirowała dookoła ludzi siedzących w nierównym kole, przypominającym z wyglądu sflaczałą oponę. Tym razem nakrętka wskazała dokładnie Markusa, który zdecydowanie nie należał do płci pięknej. Całe towarzystwo uznało to za świetny żart i stwierdzili, że chłopcy nie mogą uciec przed swoim przeznaczeniem. Potem Darcy pamiętał już jedynie ciepłe i duże dłonie Markusa, wędrujące po jego ciele, zadzierające mu koszulkę i bezczelnie torujące sobie drogę do jego sutków. Chłopak wpił się w niego niespodziewanie, łącząc ich języki we wspólnym tańcu, a ich ciała w jedność. To było w chuj dobre. Tak kurewsko perfekcyjne. Darcy dokładnie czuł swoją erekcję, podczas gdy Markus napierał na niego mocniej i mocniej. W końcu, gdy obojgu zabrakło tchu, chłopak odsunął się, odpychając od siebie Serenum i wracając na swoje miejsce, jakby zupełnie nic między nimi nie zaszło. Darcy nie mógł zapomnieć tego momentu. Nocami, gdy jego dłoń wędrowała do gumki szortów, odtwarzał w pamięci całe zdarzenie, dochodząc. Na tym praktycznie kończyły się jego wszystkie ekscesy, w które zaangażowani byli inni ludzie.

Darcy nie był gejem. Nie był nim i już. Po prostu tamten chłopak umiał się nim dobrze zająć i nie było sensu tego więcej roztrząsać. Gdyby dziewczyna pocałowała go w ten sposób, na pewno poczułby się tak samo.

Podsumowując; Darcy'emu bardzo zależało na znalezieniu drugiej połówki. Oczywiście, nigdy jeszcze nie widział Sherilyn na własne oczy, ale wyobrażał sobie, że tak wrażliwa i delikatna osoba na pewno musi być pięknej urody. A jeśli nawet nie, to może by się do tego przyzwyczaił po jakimś czasie. Liczyło się to, że potrafił z nią odnaleźć wspólny język. Według punka ich dwójka idealnie się uzupełniała. Byliby cudowną parą, nad czym tu więcej debatować. Chłopak oczyma wyobraźni widział siebie razem z Sherilyn na jakiejś cudownie piaszczystej plaży, gdy słońce żegnało się ze światem, kończąc swój żywot w szumiącym morzu. A oni trzymaliby się za ręce i śmiali, aż na końcu ona padłaby w jego objęcia i złożyła czuły pocałunek na jego wargach. Tak... To byłoby piękne. W tym punkcie Darcy właściwie był gotów, by całkowicie oddać swoje serce w ręce Sherilyn, za chociażby jakiekolwiek jej życzliwe słowo czy uśmiech.

Jedynym problemem, jaki mógł stać im na przeszkodzie był jego wygląd. Darcy nie wiedział, czy Sher lubi punków, czy też nie. Właściwie nie wiedział nic o jej osobistych preferencjach. Ich rozmowy raczej nie opierały się na takich tematach, bo to byłoby jednak trochę niezręczne. W każdym razie Serenum byłby nawet w stanie zrezygnować ze swojego punkowego stylu, jeśli uszczęśliwiłoby to Sherilyn i zapewniło mu bycie z nią w związku.

Bycie w związku... Związek był dość odstraszającym słowem, przynajmniej dla romantyka, takiego jakim był Darcy. Chciał żyć chwilą i swoimi romantycznymi uniesieniami, a nie wiązać się z kimś. Nie pragnął poważnego, stałego związku, od którego wiało nudą i obowiązkami. Taka relacja wydawała mu się być dużym wyrzeczeniem. Trzeba by było naprawdę kochać kogoś nad życie, żeby zaangażować się w coś takiego. Chłopak nie wiedział, czy byłoby go na to stać. Na razie chciał się wyszaleć i zobaczyć jak to w ogóle jest się zakochać. Przeżyć masę miłosnych przygód i ekstaz. Na tym mu najbardziej zależało.

Właściwie nie miał nawet jednego typu idealnej dziewczyny. Szczerze mówiąc, nigdy nawet o tym nie myślał. Czekał na osobę, która znienacka ujęłaby go całą swoją osobowością i aparycją. Chociaż, nie wyobrażał sobie być z kimś zamkniętym w sobie z nieciekawą, problematyczną przeszłością. Nie chciał sam kopać pod sobą dołków i mieszać się w jakieś gówno.

Darcy nawet nie zauważył, kiedy nastał wieczór. Zatracił się w swoich sennych rozmarzaniach i zorientował, dopiero wtedy, gdy kontury w jego pokoju stały się nieostre i musiał zapalić lampkę nocną, która rozświetliła zaistniałą ciemność.

- Oczywiście, nie mogę się przesadnie nastawiać. - jego głos rozległ się w głuchej ciszy pokoju. - Phi, ja, oczywiście, że JA nie będę niczego oczekiwać.

Chłopak uśmiechnął się do samego siebie i zapadł w sen, w którym on i Sherilyn obejmowali się na kwiecistej łące, a promyki słońca przyjemnie ogrzewały ich splecione dłonie.

w końcu jakiś szczęśliwy rozdział XD chyba źle ze mną, że coś tak nasączonego radosnymi emocjami wyszło spod mojej ręki. obiecuję, że to się więcej, póki co, nie powtórzy :)

miłego dnia albo nocy <3